Er is iets gaande in dit huis, er waart iets door de lucht, een geluid achter mijn rug. Het raspt en ruist weer weg. Was dat een gedachte, of waaierde onder de tafel mijn rok? Neenee, daar lispelt het in mijn oor. Ik kijk op, ik kijk om, de kamer wacht. Het is niks. Geen stromend water. De kranen zijn dicht. Geen regen spat op het raam. Het zijn dansende geesten die het gordijn bewegen. Ze houden me voor de gek. Maar dat is niet waar, bij het kozijn trilt de lucht, daar ritselt adem vandaan. Vlug, ik had me vergist, schuif de stof weg, daar tussen de plooien slaan vleugels tegen het glas. Daar wil een vlinder door de ruit. Wat is hij meegevochten mooi. Onversleten zoals hij eens was, zoals hij altijd is geweest, het zieledier voorgoed een geest.
Psycholiedje Wilma Sütö
Valami történik ebben a házban, valami van a levegöben, egy hang a hátam mögött. Reszelget, majd elhussan. Egy gondolat volgt, vagy a szoknyám lebbent az asztal alatt? Nem, nem, most a fülembe suttog. Felnézek, körülnézek a szobában, várok. Semmi. Nem folyik a víz. A csapok el vannak zárva. Az esö sem veri az ablakot.
Táncoló szellemek mozgatják a függönyt. Bolondot járatnak velem. De nem igaz, az ablakkeretnél remeg a levegö, onnan a zötgö légzés. Hamar, tévedtem, elhúzom a függönyt, ott a redök között szárnyak verödnek az ablakhoz. Egy pillangó akarátrepülni az üvegen. Milyen szép így, elfáradva a küzdelemtöl. Nem kopott meg, olyan, mint valaha volt, mint mindig is volt, a lélekállat már örökre szellem.
Pszichédalocska Wilma Sütö
