Kunstopdracht van de Raad van Bestuur van het ADRZ om de mogelijkheid te onderzoeken om door middel van kunst een cultuuromslag in gang te zetten.
Het is 2016 en het ziekenhuis, en niet alleen het ADRZ in Goes, is al jaren onderwerp van kritiek. Daarbij wordt in de eerste plaats gedacht aan wat mis kan gaan ín het ziekenhuis. Maar voordat de patiënt bij de arts is ondergaat hij of zij een aaneenschakeling van stressvolle momenten. In dit eerste deel van de opdracht wordt de ‘buitenkant’ van het ziekenhuis (en daarmee wordt alles op het terrein van het Admiraal De Ruyter Ziekenhuis bedoelt dat geen ‘binnenkant’ is) getransformeerd. Het ontwerp is gebaseerd op het verlangen het vertrouwen van de patiënt (terug) te krijgen. Door alle ‘ruis’ weg te nemen die dit in de weg staat. De stress begint voor de patiënt natuurlijk al thuis of van waar zij of hij vertrekt. Maar het vindt zijn gelijke niet als de patiënt na een korte of lange reis het terrein van het ziekenhuis bereikt. Wat hij of zij daar aantreft is: de onoverzichtelijke, armoedige parkeerplaats, de route van de parkeerplaats over een afstotelijke ingangspartij, een voorterrein vol wanordelijk geparkeerde fietsen, auto’s en taxi’s, groepjes rokende en/of in rolstoelen zittende patiënten blokkeren de ingang.
Daarna volgt de onoverzichtelijke hal, de ongastvrije ontvangstbalie, de onvindbaarheid van de juiste afdeling, het verblijf in de wachtkamer, het gebrek aan privacy, de verveling tijdens het vaak lange wachten.
Dit deel van het ontwerp concentreert zich op het traject, het parcours dat de bezoeker/ de patiënt aflegt op het terrein van het ziekenhuis voordat hij of zij het ziekenhuis binnengaat. Alles wat ‘visuele stress’ oplevert, wat daar niet hoort, gaat weg. Dit houdt in: de bomen, de hagen, de parkeerplaatsen, maar ook de overal geparkeerde fietsen, de auto’s, de taxi’s. En de hangplekken van patiënten en bezoekers voor de ingang.
Het gebouw, het ziekenhuis moet weer zichtbaar worden, in de eerste plaats aan de voorzijde waar de bezoekers het ziekenhuis benaderen. De sterke basis waarop het ziekenhuis rust, de PLINT, moet vrijgemaakt worden, moet weer zichtbaar zijn. Dit gebeurt door alles wat het zicht daarop ontneemt te verwijderen. Het project PLINT brengt de heldere architectuur van het gebouw, dat oprijst uit een verder vlak terrein dat enkel grasvelden en paden laat zien, terug. Hoewel de plattegrond van het ziekenhuis de afgelopen dertig jaar enorm is verandert is het wel mogelijk om de rust van het bouwjaar 1987 terug te brengen.
Ik heb er voor gekozen om het voorterrein, het terrein vanaf de ‘s Gravenpolderseweg tot de ingang van het ziekenhuis, op te delen in een parkeerplaats en een apart ingangsgebied. Blik (auto’s) en groen worden gescheiden. De scheiding tussen het parkeerterrein en de ingang van het ziekenhuis wordt gemarkeerd door een wintergroene haag. Door deze twee meter hoge haag ontstaat het groene voorterrein dat ruimte biedt tot de ingang.
Er is een abri ontworpen voor de betaalautomaten en een zit- en rookabri voor patiënten en bezoekers. En ook een rolstoel-abri met wachtgelegenheid.
Op het parkeerterrein vindt men een nieuwe fietsenstalling voor bezoekers en een nieuwe fietsenstalling voor personeel naar ontwerp van Thijsgutberlet architecten, Middelburg.
Aparte parkeerplaatsen voor taxi’s, voor rolstoel-taxi’s en voor bezoekers van de Spoed Eisende Hulp (SEH).
Aan het einde van dit project ligt er een parkeerterrein met een rustige uitstraling, een duidelijke bewegwijzering en heldere route naar de ingang, zonder ruis.
Patiënten die per fiets komen kunnen veilig parkeren onder een open fietsenstalling. Voor personeel is er een gesloten fietsenstalling. Er is een abri voor rolstoelen, zodat familie en de patiënten dicht bij de auto een rolstoel kunnen krijgen of terugzetten. Er is een ruimte gecreëerd, aan het zicht onttrokken, waar men kan roken.
De parkeerterreinen zijn bestraat en er is een keurige vakverdeling aangebracht. Het geheel geeft een ordelijk uiterlijk. Het linker parkeerterrein biedt een gemarkeerd deel met parkeerplaatsen voor gehandicapten, (rolstoel-)taxi’s en Spoed Eisende Hulp bezoekers.
Het Arboretum neonatum, het geboortebos, is opnieuw ingericht.
